Tiruvasakam1.5

Prepared by Veeraswamy Krishnaraj

(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது) 
1. மெய் உணர்தல் (கட்டளைக் கலித்துறை)   Source Madurai Project

1.5. திருச்சதகம் 

 Source: Shaivam.Org    Translation G.U.Pope

  Introduction to the Sacred Cento

 

This remarkable poem contains a hundred especially flowing and harmonious verses of varying metres. These are divided into ten decades, and the whole are connected by the law which requires that the last word of each verse shall begin the following verse. The whole ten lyrics with their hundred verses are thus linked together. This arrangement, which is very common in Tamil, is called AnthAthi, which I venture to translate 'anaphoretic verse'. This cento is intended to exhibit the progress of the soul through the successful stages of religious experience till it loses itself in the rapture of complete union with the Supreme. The general titile given by one editor is equivalent to 'The Varying Phases of Religious Enthusiasm' at least this is the nearest expression for it that I can find in English. The poem is supposed to have been composed in Tiru-peran-turai immediately after the departure of the Saints, for some time MAnikka-VAcagar's companions, who passed through fire and went home to Civan. From the border of the tank, where the divine conflagration had arisen, into he midst of which his companions had thrown themselves, he returned to the Kondral tree, where he spent a long period in solitary meditation, of which these poems are the sum. He surveys his past experiences, contemplates the work assigned him and while he begins the series of sacred poems by which he was to establish the Caiva system n the hearts of his fellow-countrymen, he never ceases to complain in most touching language, that he is not permitted at once to follow his Master and brethren into the rest and glory of Paradise. This is indeed the burthen of much of his poetry.

 

The titles of the ten decades, into which the poem is divided, indicate in some measure the course of his thoughts and the character of his mental conflicts. There is a most pathetic alternation of rapturous and realising devotion with coldness and apathy, and even, it seems of temporary abandonment to gross sensuality. It is to be doubted whether the whole of these verses are of one period, and I should prefer to think that they really embody his meditations and solloquies up to the period of his final settlement in Cithambaram.  –G.U. Pope

DECAD 1.THE COGNITION OF THE TRUE.1. Humble access to the New Master From Madurai Project and Shaivam. Org


1. மெய் உணர்தல் (கட்டளைக் கலித்துறை)

மெய்தான் அரும்பி விதிர் விதிர்த்து உன் விரை ஆர் சுழற்கு என் 1

கைதான் தலை வைத்துக் கண்ணீர் ததும்பி வெதும்பி உள்ளம் 2

பொய்தான் தவிர்ந்து உன்னைப் போற்றி சய சய போற்றி என்னும் 3

கைதான் நெகிழ விடேன் உடையாய் என்னைக் கண்டு கொள்ளே. 4     

1. Humble access to the New Master

My frame before Thy fragrant foot is quivering like an opening bud;- 1

My hands above my head I raise; while tears pour down, my melting soul, 2

The false renouncing,, praises Thee; with songs of triumph praises Thee,- 3

Nor suffer I adoring hand to rest;-O Master, look on me ! (4)

கொள்ளேன் புரந்தரன் மால் அயன் வாழ்வு குடிகெடினும் 5
நள்ளேன் நினது அடியாரொடு அல்லால் நரகம் புகினும் 6
எள்ளேன் திருஅருளாலே இருக்கப் பெறின் இறைவா 7
உள்ளேன் பிற தெய்வம் உன்னை அல்லாது எங்கள் உத்தமனே. 8

II. Self-surrender. He accepts the ascetic life.

I ask not bliss of Indra, Māl, or Ayan;-though my house and home

Be ruin'd, friendship form I none save with Thine own; though hell's abys

I enter, I unmurmuring go, if grace divine appoint my lot;-

O King I no other god save Thee I ponder, our Transcendent Good ! (8)

உத்தமன் அத்தன் உடையான் அடியே நினைந்து உருகி 9
மத்த மனத்தொடு மால் இவன் என்ன மனம் நினைவில் 10
ஒத்தன ஒத்தன சொல்லிட ஊரூர் திரிந்து எவரும் 11
தம் தம் மனத்தன பேச எஞ்ஞான்று கொல் சாவதுவே. 12

III. He is despised as a mad enthusiast.

Transcendent Good ! Owner and Sire ! Thy servant melting thinks on Thee.9

In raptures meet I utter forth my fever'd soul's ecstatic joys, 10

Still wandering from town to town; while men cry out, 'A madman this;' 11

And each one speaks, with mind distraught, discordant words. O, when come death ? (12)


சாவ முன் நாள் தக்கன் வேள்வித் தகர் தின்று நஞ்சம் அஞ்சி 13
ஆவ எந்தாய் என்று அவிதா இடும் நம்மவர் அவரே 14
மூவர் என்றே எம்பிரானொடும் எண்ணி விண் ஆண்டு மண்மேல் 15
தேவர் என்றே இறுமாந்து என்ன பாவம் திரதவரே. 16

IV. None to be worshipped but Civan

Erewhile was Dakshan's offering death. They ate the flesh, and poison feared 13

' Our Father,' cried our friends and worshipt Him with suppliant voice. 14

And yet 'Three are the gods that rule in heaven and earth,' they vainly deem. 15

What sin is this your haughty minds breathe out, ye errirng penitents ? (16)

தவமே புரிந்திலன் தண்மலர் இட்டுமுட்டாது இறைஞ்சேன் 17
அவமே பிறந்த அருவினையேன் உனக்கு அன்பர் உள்ளாம் 18
சிவமே பெறும் திரு எய்திற்றிலேன் நின் திருவடிக்கு ஆம் 19
பவமே அருளு கண்டாய் அடியேற்கு எம்பரம்பரனே. 20

V. I plead no merit- am no real devotee.

No penance have I done, nor bowed, with hand unstinting scatt'ring flowers; 17

Born all in vain,-to ' cruel deeds ' a thrall,-the bliss of Civan's heav'n, 18

Amongst Thy loving ones, I've fail'd to gain; see, and in grace bestow 19

On me, Thy slave, consummate life beneath Thy feet, Supernal Lord ! (20)


பரந்து பல் ஆய்மலர் இட்டு முட்டாது அடியே இறைஞ்சி 
இரந்த எல்லாம் எமக்கே பெறலாம் என்னும் அன்பர் உள்ளம் 
கரந்து நில்லாக் கள்வனே நின்தன் வார்சுழற்கு அன்பு எனக்கும் 
நிரந்தரமாய் அருளாய் நின்னை ஏத்த முழுவதுமே. 24

VI. Grace unfailing to the faithful

They roam'd and cull'd choice varied flowers to lay in worship at Thy feet,

They deemed that all they sought they should obtain; and from these loving hearts

In mystic guile Thou hidest still, abiding not ! In grace bestow,

Love to Thy glorious foot, that I may ceaseless praise with perfect song ! (24)

முழுவதும் கண்டவனைப் படைத்தான் முடிசாய்ந்து முன்னாள் 
செழு மலர் கொண்டு எங்கும் தேட அப்பாலன் இப்பால் எம்பிரான் 
கழுதொடு காட்டிடை நாடகம் ஆடிக் கதி இலியாய் 
உழுவையின் தோல் உடுத்து உன் மத்தம் மேல் கொண்டு உழிதருமே. 28

VII. Civan was an ascetic, as am I now.

Erewhile the Maker's-maker bowed, brought blooming flowers, and everywhere

Sought for Th' All-seeing One, nor found. Our mighty One, Who dwells beyond,

Here in the wilds with demons danced, a homeless, friendless one; and there

In tiger-skin arrayed Himself, as madman wandering to and fro ! (28)


உழிதரு காலுங் கனலும் புனலொடு மண்ணுவிண்ணும் 
இழிதரு காலமெக் காலம் வருவது வந்ததற்பின் 
உழிதரு காலத்த உன்னடி யேன்செய்த வல்வினையக் 
கழிதரு காலமு மாயவை காத்தெம்மைக் காப்பேவனே. 32

VIII. Save Thy servants in the day of doom!

The wandering wind, the fire, the flood, the earth, the heaven,-a time shall be

When these adown the gulf shall go ! After that hour unknown has come

The deeds-mighty the soul to bind-Thy slave in wandering days has done

Let the time come for these to pass ! Guard us from these, our Guardian then! (32)

பவனெம் பிரான்பனி மாமதிக் கண்ணிவிண் ணோர்பெருமான் 
சிவனெம் பிரான்என்னை ஆண்டுகொண்டான் என் சிறுமைகண்டும் 
அவனெம் பிரானென்ன நானடி யேனென்ன இப்பரிசே 
புவனெம் பிரான்தெரி யும்பரிசாவ தியம்புகவே. 36

IX. Bhavan's our Lord.

Bhavan's our Lord, Whose garland is the cool vast moon, of heavenly one

The Prince. Civan's our Lord, Who made me His, my meanness though He saw

Our Lord Supreme is He, and I, His lowly servant, thus declare!

That earth may know, sound out that Bhuvan is our Lord ! (36)

புகவே தகேன்உனக் கன்பருள் யானென்பொல் லாமணியே 
தகவே யெனையுனக் காட்கொண்ட தன்மையெப் புன்மையரை 
மிகவே உயர்த்திவிண் ணோரைப் பணித்திஅண் ணாவமுதே 
நகவே தகும்எம் பிரானென்னை நீசெய்த நாடகமே. 40 

X. 'Tis wondrous grace that sought me out.

Unmeet was I to enter amongst Thy loving ones, my flawless Gem !

Ambrosia rare! The way Thou tookest me for Thine own and madest me meet

The very meanest lifting high, Thou didst the heavenly ones bring low!

What Thou our Lord to me hast done is as a play men laugh to see! (40)

2. அறிவுறுத்தல் (தரவு கொச்சகக் கலிப்பா) 

நாடகத்தால் உன் அடியார் போல் நடித்து நான் நடுவே 
வீடு அகத்தே புகுந்திடுவான் மிகப்பெரிதும் விரைகின்றேன் 
ஆடகம் சீர் மணிக்குன்றே இடை அறா அன்பு உனக்கு என் 
ஊடு அகத் தேநின்று உருகத் தந்தருள் எம் உடையானே. 44

THE IMPARTATION OF DIVINE KNOWLEDGE.

XI. A prayer for perfect love-

'Midmost of Thy devoted ones, like them in mystic dance to move;

Within Thy home above to gain wished entrance, lo, I eager haste!

O golden-glorious Hill of gems! Give grace, that ceaseless love to Thee.

Our Master, in my heart of hearts, melting my very soul, may abide. (44)

யான் ஏதும் பிறப்பு அஞ்சேன் இறப்பு அதனுக்கு என கடவேன் 
வான் ஏயும் பெறல் வேண்டேன் மண் ஆள்வான் மதித்தும் இரேன் 
தேன்ஏயும் மலர்க்கொன்றைச் சிவனே எம்பெருமான்எம் 
மானே உன் அருள் பெறும் நாள் என்று என்றே வருந்துவனே. 48

XII. Longing for grace alone.

I dread not any birth. To death what should I owe! Nor do I crave

Even heaven itself to gain. No power to rule this earth do I esteem.

O Civan, crowned with cassia-flowers that sweets distil; our Perumān!

Our only Lord! I fainting cry: ' When comes the day I find Thy grace?' (48)

வருந்துவன்நின் மலர்ப்பாதம் அவைகாண்பான் நாய்அடியேன் 
இருந்து நலம் மலர் புனையேன் ஏத்தேன் நாத்தழும்பு ஏறப் 
பொருந்திய பொன் சிலை குனித்தாய் அருள் அமுதம் புரியாயேல் 
வருந்துவன் அத்தமியேன் மற்று என்னேநான் ஆமாறே. 52

XIII. Without Thy presence I pine

I ever pine Thy flowery feet to see, -Thy slave, dog though I am!

I sit, no fitting flowers present, my tongue no rising raptures speaks.

Thou Who the well-strung golden bow didst bend! Ambrosia of Thy grace

If Thou give not, I PINE,-a wretch forlorn,-what other can I be? (52)

ஆம்ஆறுஉன் திருவடிக்கே அகம்குழையேன் அன்பு உருகேன் 
பூமாலை புனைந்து ஏத்தேன் புகழ்ந்து உரையேன் புத்தேளிர்க் 
கோமான் நின் திருக்கோயில் தூகேன் மெழுகேன் கூத்து ஆடேன் 
சாம் ஆறே விரைக்கின்றேன் சதுராலே சார்வோனே. 56

XIV. Deadness of soul.
My inmost self PINES not, as were befitting, for Thy sacred Foot;
Nor melts in love; I bring no wreath; speak out no worthy word of praise
Within the shrine of Him, the King of gods, perform no service due;
Nor move in dance. To death I haste ! Thou Whom true wisdom bringeth nigh! (56)

வானாகி மண்ணாகி வளிஆகி ஒளிஆகி 
ஊனாகி உயிராகி உண்மையுமாய் இன்மையுமாய் 
கோனாகி யான் எனது என்று அவரவரைக் கூத்தாட்டு 
வானாகி நின்றாயை என் சொல்லி வாழ்த்துவனே. 60

XV. God all in all 
Thou art the Heaven; Thou art the Earth; Thou art the Wind; Thou art the Light!
The Body Thou; the Soul art Thou; Existence, Non-existence Thou;
Thou art the King; these puppets all Thou dost make move, dwelling within
That each one says: ' Myself and mine. 'What shall I say? How render PRAISE (60)

வாழ்த்துவதும் வானவர்கள் தாம் வாழ்வான் மனம் நின்பால் 
தாழ்த்துவதும் தாம் உயர்ந்து தம்மை எல்லாம் தொழ வேண்டிக் 
சூழ்த்த மதுகரம் முரலும் தாரோயை நாய் அடியேன் 
பாழ்த்த பிறப்பு அறுத்திடுவான் யானும் உன்னைப் பரவுவனே. 64

XVI. My praise is pure. Free me from embodiments.
The heavenly ones adore Thee still heaven's bliss to share ! Their minds to Thee
They lowly humble that, on high exalted, men may worship them;
Thou round whose flower-wreath hum the honeybees! Thy slave, I praise
Thee, even I, that Thou mayest save from idle round of earthly birth! (64)

பரவுவார் இமையோர்கள் பாடுவன நால்வேதம் 
குரவுவார் குழல் மடவாள் கூறு உடையாள் ஒரு பாகம் 
விரவுவார் மெய் அன்பின் அடியார்கள் மேன்மேல் உன் 
அரவுவார் கழல் இணைகள் காண்பாரோ அரியானே. 68

XVII. The bliss of Civan's heaven of presence. 
The heavenly dwellers chant Thy praise; the fourfold Vēdas utter song;
She of the shining locks that shed perfume is sharer of Thy seat;
There in true love Thy servants all commingling dwell; there, more and more,
Thy feet with sounding anklets girt do they behold, Thou hard to know!(68)

அரியானே யாவரக்கும் அம்பரவா அம்பலத்து எம் 
பெரியானே சிறியேனை ஆட்கொண்ட பெய்கழல் கீழ் 
விரைஆர்ந்த மலர்தூவேன் வியந்து அலறேன் நயந்துஉருகேன் 
தரியேன் நான் ஆம்ஆறுஎன் சாவேன் நான் சாவேனே. 70

XVIII. This abandonment is unendurable. 
Thou Whom it is hard to know, in sky and in the golden court revealed, -
Our mighty One! beneath the jeweled feet where I was made Thine own,
No more I scatter fragrant flowers, nor wondering weep, nor melt in love.
It is past my power to bear! How can it be? I die, insooth, I die! (72)

வேனில் வேள் மலர்க்கணைக்கும் வெள் நகை செவ்வாய்க்கரிய 
பானல் ஆர் கண்ணியர்க்கும் பதைத்து உருகும் பாழ் நெஞ்சே 
ஊன் எலாம் நின்று உருகப் புகுந்து ஆண்டான் இன்றுபோய் 
வான் உளான் காணாய் நீ மாளா வாழ்கின்றாயே. 76

XIX. He is above; we earthly still. 
With flowery arrows in the spring-time comes the god of soft desire,
And witching smile of maidens fair, with rosy mouths and flower-wreathed locks!
Poor soul, that pants and melts through these, Who made thee His, and thrilled thy frame,
To-day hath gone and dwells in heaven; yet see, thou still art lingering here ! (76)

 

வாழ்கின்றாய் வாழாத நெஞ்சமே வல்வினைப்பட்டு 
ஆழ்கின்றாய் ஆழாமல் காப்பானை ஏத்தாதே 
சூழ்கின்றாய் கேடு உனக்குச் சொல்கின்றேன் பல்காலும் 
வீழ்கின்றாய் நீ அவலக் கடல் ஆய வெள்ளத்தே. 80

XX. O soul be wise!
O soul, that livest here in joy! Of life's true joys bereft, in mire
Thou sinkest of 'mighty deeds '! Him Who guards men from sinking praisest not!
Thou art devising ruin to thyself, I tell thee so full oft;
Thou'rt sinking even now beneath the FLOOD of the distressful sea! (80)

 

DECAD III.
DYING TO SENSE AND SELF.
This decad describes the mystic experience known by Caiva Siddhantha, as Nāna-Carithai, in which the devotee, though able to discern God in and above and beyond all things, continues to perform outward rites (Carithai) and to avail himself of all means of grace. See Civa-PragāCam II.48. Since Civan so deigns to manifest, and yet veil, His presence, the devotee is assiduous n performance of all prescribed acts of worship, while his soul transcends the visible, and by Nānam (in this connection = divine faith) sees God.

 

3. சுட்டறுத்தல் (எண் சீர் ஆசிரிய விருத்தம்) 

வெள்ளம் தாழ் விரிசடையாய் விடையாய் விண்ணோர் 
பெருமானே எனக்கேட்டு வெட்ட நெஞ்சாய் 
பள்ளம் தாழ் உறு புனலில் கீழ் மேல் ஆகப் 
பதைத்து உருகும் அவ நிற்க என்னை ஆண்டாய்க்கு 
உள்ளம்தான் நின்று உச்சி அளவும் நெஞ்சாய் 
உருகாதால் உடம்பு எல்லாம் கண்ணாய் அண்ணா 
வெள்ளம்தான் பாயாதால் நெஞ்சம் கல் ஆம் 
கண் இணையும் மரம் ஆம் தீ வினையினேற்கே. 84

XXI. I have relapsed into apathy.
Through Thine expanding locks the FLOOD pours down;

the Bull is Thine, Lord of the heavenly ones ! -
They sang, and stood, with panting, melting souls,

like torrent, plunging in the abyss! and I,
With yearning soul I heard ! Thou madest me Thine! Yet now

from head to foot, I melt not; from my eyes
The rushing waters pour not down; my heart

is stone; both eyes are wood to SINFUL me ! (84) 


வினையிலே கிடந்தேனைப் புகுந்து நின்று 
போதுநான் வினைக் கேடன் என்பாய் போல 
இனையன் நான் என்று உன்னை அறிவித்து என்னை 
ஆட்கொண்டு எம்பிரான் ஆனாய்க்கு இரும்பின் பாவை 
அனைய நான் பாடேன் நின்று ஆடேன் அந்தோ 
அலறிடேன் உலறிடேன் ஆவி சோரேன் 
முனைவனே முறையோ நான் ஆனவாறு 
முடிவு அறியேன் முதல் அந்தம் ஆயினானே? 88

XXII. Deadness has come over me.
Thou entering stoodest by me fast bound IN SIN;

as one who says, ' I'm sin's destroyer, come !'
Thyself announcing thus, Thou madest me Thine,-

becamest my mighty Lord. Like iron statue, I
Now sing no praise, nor dance, nor weep, nor wail,

nor faint with bliss. Behold, O Primal One,
To Thee I make my plaint; nor know how this

with me shall end, Thou Who art First and Last !(88) 


ஆயநான் மறையனும் நீயே ஆதல் 
அறிந்து யான் யாவரினும் கடையேன் ஆய 
நாயினேன் ஆதலையும் நோக்கிக் கண்டும் 
நாதனே நான் உனக்கு ஓர் அன்பன் என்பேன் 
ஆயினேன் ஆதலால் ஆண்டு கொண்டாய் 
அடியார் தாம் இல்லையே அன்றி மற்று ஓர் 
பேயனேன் இதுதான் நின்பெருமை அன்றே 
எம்பெருமான் என் சொல்லிப் பேசுகேனே. 92

XXIII. Very vile, but Thine, save me!
Thou art Ayan, Thou the fourfold Vēdas' Lord;

I know Thee,-I, lowest of men that live;
I know,-and see myself a very cur;-

yet Lord, I'll say I am Thy loving one!
Though such I was, Thou tookest me for Thine own

Thy saints are here no longer, only I,
Vile wretch! and is it thus Thy greatness shines ?

Our PerumAn, what shall I say to Thee? (92) 


பேசின் தாம் ஈசனே எந்தாய் எந்தை 
பெருமானே என்று என்றே பேசிப் பேசிப் 
பூசின்தான் திருமேனி நிறைப் பூசி 
போற்றி எம்பெருமானே என்று பின்றா 
நேசத்தால் பிறப்பு இறப்பைக் கடந்தார் தம்மை 
ஆண்டானே அவா வெள்ளம் கள்வனேனை 
மாசு அற்ற மணிக்குன்றே எந்தாய் அந்தோ 
என்னை நீ ஆட்கொண்ட வண்ணம் தானே. 96 

XXIV. Thy votary, though full of sin.
And if I spake, ' Thou art ICan, Father, Sire

great Perumān ;' thus have I ever said;
If I besmeared, it was sacred ash alone

I smeared, still praising Thee, our Perumān;
Who erst made those Thine own who'd passed by love

o'er birth and death. In torrent plunged of lust
And guile, behold me, spotless Hill of gems!

Father! It was such an one Thou madest Thine own ! (96) 


வண்ணம்தான் சேயது அன்று வெளிதே அன்று 
அநேகன் ஏகன் அணு அணுவில் இறந்தாய் என்று அங்கு 
எண்ணம்தான் தடுமாறி இமையோர் கூட்டம் 
எய்துமாறு அறியாத எந்தாய் உன் தன் 
வண்ணம்தான் அது காட்டி வடிவு காட்டி 
மலர்க்கிழல்கள் அவைகாட்டி வழி அற்றேனைத் 
திண்ணம்தான் பிறவாமல் காத்து ஆட்கொண்டாய் 
எம்பெருமான் என் சொல்லிச் சிந்துக்கேனே. 100

XXV. The mystery of His being.
Thy colour is not red, -nor white Thy form;-

Thou art Many, One; Atom, than Atom far
Subtler; the heavenly host in bewildered thought

know not the way, Father, to reach Thy feet.
Thou showdest Thy form, Thy beauty didst display

didst show Thy now'ry feet ! Me wandering, Thine
Thou madest, safeguarding me from future ' birth '!

Our Perumān, what shall I say, what THINK? (100) 

சிந்தனை நின்தனக்கு ஆக்கி நாயினேன் தன் 
கண் இனை நின் திருப்பாதப் போதுக்கு ஆக்கி 
வந்தனையும் அம்மலர்க்கே ஆக்கி வாக்கு உன் 
மணிவார்த்தைக்கு ஆக்கி ஐம்புலன்கள் ஆர 
வந்தனை ஆட்கொண்டு உள்ளே புகுந்து விச்சை 
மால் அமுதப் பெரும் கடலே மலையே உன்னைத் 
தந்தனை செந் தாமரைக்காடு அனைய மேனித் 
தனிச்சுடரே இரண்டுமிலி இத்தனிய னேற்கே. 104

XXVI. Wonders of grace.
Thou madest my THOUGHT Thy THOUGHT! Of me, mere cur,

Thou madest the eye rest on Thy foot's blest flower,
Thou madest me bow before that flower alone! My mouth

Thou madest to speak abroad Thy gem-like word!
My senses five to fill Thou camest, and madest me Thine.

Ambrosial Sea of magic might! O Mount! Thyself
Thou gavest, Thy form like wild of roseate lotus flowers,

to LONELY helpless me. Thou Only-Light! (104) 


தனியேனன் பெரும் பிறவிப் பௌவத்து எவ்வம் 
தடம் திரையால் எற்றுண்டு பற்று ஒன்று இன்றிக் 
கனியைநேர் துவர்வாயார் என்னும் காலால் 
கலக்குண்டு காம வான் சுறவின் வாய்ப்பட்டு 
இனி என்னே உய்யும் ஆற என்று என்று எண்ணி 
அஞ்சு எழுத்தின் பணை பிடித்துக் கிடக்கின்றேனை 
முனைவனே முதல் அந்தம் இல்லா மல்லற் 
கரைகாட்டி ஆட்கொண்டாய் மூர்க்கனேற்கே. 108

XXVII. The voyage
I, LONELY, tost by billows broad of anguish sore,

on the great ' sea of birth,' with none to aid;
Disturbed by winds of mouths roseate like ripened fruit,

lay caught in jaws of the sea monster lust!
' Henceforth, what way to escape? ' I frequent cried ! then thought,

and seized the raft of Thy Five Letters! So to me,
O Primal One, Thou showest a boundless fertile shore,

and madest the rash insensate one Thine own! (108) 


கேட்டு ஆரும் அறியாதான் கேடு ஒன்று இல்லான் 
கிளை இலான் கேளாதே எல்லாம் கேட்டான் 
நாட்டார்கன் விழித்திருப்ப ஞாலத்து உள்ளே 
நாயினுக்கு தவிசு இட்டு நாயினேற்கே 
காட்டாதன எல்லாம் காட்டிப் பின்னும் 
கேளாதான எல்லாம் கேட்பித்து என்னை 
மீட்டேயும் பிறவாமல் காத்து ஆட்கொண்டான் 
எம்பெருமான் செய்திட்ட விச்சைதானே. 112

XXVIII. What He did for me.

Him none by hearing know; He knoweth no decay;

He hath no kin; naught asking, heareth all!

While people of the land beheld, here on this earth

to me, a cur, He gave a royal seat;

To me, a dog, all things not shown before, He showed;

all things not heard before, He caused to hear;

And guarding me from future ' birth,' He made me His.

Such is the wondrous work our Lord hath wrought for me! 112


விச்சைதான் இது ஒப்பது உண்டோ கேட்கின் 
மிகுகாதல் அடியார்தம் அடியன் ஆக்கி 
அச்சம் தீர்த்து ஆட்கொண்டான் அமுதம் ஊறி 
அகம் நெகவே புகுந்து ஆண்டான் அன்பு கூர 
அச்சன் ஆண் பெண் அலி ஆகாசம் ஆகி 
ஆர் அழல் ஆய் அந்தம் ஆய் அப்பால் நின்ற 
செச்சை மலர் புரையும் மேனி எங்கள் 
சிவபெருமான் எம்பெருமான் தேவா கோவே. 116

XXIX. His appearing.
The WONDER this! Say, is there aught like this?

He made me servant of His loving saints;
Dispelled my fear, ambrosia pouring forth, He came,

and while my soul dissolved, in love made me His own;
The Sire, Male, Female, Neither, Ether pure, was He;

as wondrous Fire; as End of all; beyond all far;
His body like a flower of golden hue;

our Civa-Perumān, our Lord, OF GODS THE KING ! (116) 

தேவர்க்கோ அறியாத தேவ தேவன் 
செழும் பொழில்கள் பயந்து காத்து அழிக்கும் மற்றை 
மூவர் கோனாய் நின்ற முதல்வன் மூர்த்தி 
மூதாதை மாது ஆளும் பாகத்து எந்தை 
யாவர் கோன் என்னையும் வந்து ஆண்டு கொண்டான் 
யாம் ஆர்க்கும் குடி அல்லோம் யாதும் அஞ்சோம் 
மேவினோம் அவன் அடியார் அடியரோடும் 
மேன்மேலும் குடைந்து ஆடி ஆடுவோமே. 120

XXX. Triumph
The GOD OF GODS, to king of gods unknown;

King of the ' Three '; what teeming worlds create,
Preserve, destroy; the First; Essence divine;

the Sire of sires; Father, whose half the Mother is;
The King of all! He came, and made me, too, His own.

Henceforth I'm no one's vassal; none I fear!
We've reached the goal; with servants of His saints

in sea of bliss we evermore shall bathe! (120) 

4. ஆத்ம சுத்தி (அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்)

ஆடுகின்றிலை கூத்து உடையான் கழற்கு அன்பு இலை என்புஉருகிப்

பாடுகின்றிலை பதைப்பதும் செய்கிலை பணிகிலை பாதமலர்

சூடுகின்றிலை சூட்டுகின்றதும் இலை துணை இலி பிண நெஞ்சே

தேடிகின்றிலை தெருவுதோறு அலறிலை செய்வதொன்று அறியேனே?  124

 

DECAD IV   THE SOUL'S PURlFICATION.
XXXI. The sluggish soul.
Thou dancest not; thou hast no love for the DANCER'S foot; 

with melting thrill
Thou singest not; thou throbbest not; thou bowest not down;

the flower of His foot
Thou wearest not; thou crownest it not with flowers; there's none like Thee,

DEAD HEART !
Thou seekest Him not through every street; thou wailest not; nothing know

I thou dost ! (124)

அறிவு இலாத எனைப்புகுந்து ஆண்டு கொண்டு அறிவதை அருளிமேல்

நெறிஎலாம் புலம் ஆக்கிய எந்தையைப் பந்தனை அறுப் பானைப்

பிறிவு இலாத இன் அருள் கண் பெற்றிருந்தும் மாறி ஆடுதி பிண நெஞ்சே

கிறி எலாம் மிகக் கீழ்ப்படுத்தாய் கெடுத்தாய் என்னைக் கெடுமாறே. 128 

XXXII. The ungrateful, treacherous heart.
My Sire came, entered, made His own me who knew naught; in mercy taught

me all;
Caused me to know the higher path; He loos'd my every bond!
Despite the gain of changeless, sweetest gifts of grace, thou art changed, 

DEAD HEART!
RUINED by thee, to all that's false subjected, thus I RUINED lie! 128

 

மாறிநின்று எனைக் கெடக் கிடந்தனையை எம் மிதி இலிமட நெஞ்சே

தேறுகின்றிலம் இனி உனைச் சிக்கனெக் சிவன் அவன் திரங் கோள் மேல்

நீறு நின்றது கண்டனை ஆயினும் நெக்கிலை இக்காயம்

கீறு நின்றிலை கெடுவது உன் பரிசு இது கேட்கவும் கில்லேனே. 132

 

XXXIII. Heart unworthy of trust; insensible to complaint
My foolish senseless HEART, that changing, RUIN bringst to me,
Henceforth I trust thee nevermore;-assuredly on Civan's mighty arm
The ashes thickly smeared thou sawest, yet meltedest not; this, body's bonds
Thou rendest not,-nor can I bid restore the ruin thou hast wrought. (132)

 

கிற்றவா மனமே கெடுவாய் உடையான் அடி நாயேனை

விற்று எலாம் மிக ஆள்வதற்கு உரியவன் விரைமலர் திருப் பாதம்

முற்று இலா இளந்தளிர் பிரிந்திருந்து நீ உண்டன எல்லாம்

அற்றவாறும் நின் அறிவும் நின்பெருமையும் அளவு அறுக் கில்லேனே. 136 

XXXIV. The utter folly of the fickle mind.
Perish, O restless mind ! before the Master Absolute,
A dog I lay; Thou didst enjoy His fragrant flowery Foot;
But now thou art severed like a young and tender shoot; all former bliss
Hast lost ! Truly I deem Thy wisdom and Thy greatness measureless! (136)

 

அளவு அறுப்பதற்கு அரியவன் இமையவர்க்கு அடியவர்க்கு எளியான் நம்

களவு அறுத்து நின்று ஆண்டமை கருத்தினுள் கசிந்து உணர்ந்து இருந்தேயும்

உள கறுத்து உனை நினைந்து உளம் பெரும் களன் செய்ததும் இலை நெஞ்சே

பளகு அறுத்து அடையான் கழல் பணிந்திலை பரகதி புகுவானே. 140 

XXXV. Insensible to infinite mercy.
When He to heavenly ones inscrutable, of access easy to His saints,
Our hidden sin destroyed, and made me His, thou knewest the melting joy!
Yet, HEART thou hast not, hating all thy hidden sin, prepared an ample field for Him,
Nor bowed before the Master's healing Feet, the heavenly goal to gain ! (140)

 

புகுவ தாவதும் போதர வில்லதும் பொன்னகர் புகப்போதற்

குகுவ தாவதும் எந்தையெம் பிரானென்னை யாண்டவன் சுழற்கன்பு

நெகுவ தாவதும் நித்தலும் அமுதொடு தேனொடு பால்கட்டி

மிகுவ தாவதும் இன்றெனின் மற்றிதற் கென்செய்கேன் வினையேனே. 144 

XXXVI. What remedy?
If 'tis not given to pass the golden gate, -where all may entrance find,
And whence none e'er departs; -nor yet to melt in love before the foot
Of Him, my Sire, my Lord;-if there to me abound no more
Ambrosia, every honied sweet;-a sinful man, what can I do for this ? (144)

 

வினையென் போலுடை யார்பிற ராருடை யானடி நாயேனைத்

திசையின் பாகமும் பிரிவது திருக்குறிப் பன்றுமற் றதணாலே

முனைவன் பாதநன் மலர்பிரிந் திருந்தும்நான்முட்டிலேன் தலைகீறேன்

இனையன் பாவனை யிரும்புகல் மனஞ்செவி யின்னதென் றறியேனே. 148 

XXXVII. A sinner - I quit thee not.
What other sinners are there like to me, cur at the Master's Foot?
Yet not a whit from me to sever is Thy sacred will; and thus,
O Primal One, Thy Foot's fair flower if I should quit, and yet live on,
My soul is iron, stone my mind; my ear to what shall it compare ! (148)

 

ஏனை யாவரும் எய்திட லுற்றமற் றின்ன தென் றறியாத

தேனை ஆன்நெயைக் கரும்பின் இன் தேறலைச் சிவனையென் சிவலோகக்

கோனை மான்அன நோக்கிதன் கூறனைக் குறுகிலேன் நெடுங்காலம்

ஊனை யானிருந் தோம்புகின் றேன்கெடு வேனுயி ரோயாதே. 152 

XXXVIII. Life, a long exile.
The others all have reached the goal, yet I, who know not anything,
Haste not to Thee who art all sweetness, Civan, King of Civa-world;
Thou Spouse of her whose eye is like the tender fawn; long time
I still abide, cherish this flesh, and so my death-in-life drags on! (152)

 

ஓய்வி லாதன உவமனில் இறந்தன ஒண்மலர்த் தாள்தந்து

நாயி லாகிய குலத்தினுங் கடைப்படும் என்னைநன் னெறிகாட்டித்

தாயி லாகிய இன்னருள் புரிந்தஎன் தலைவனை நனிகாணேன்

தீயில் வீழ்கிலேன் திண்வரை உருள்கிலேன் செழுங்கடல் புகுவேனே.  156

 

XXXIX. How do I bear life?
O bliss that ceases not! O bliss beyond compare! His bright flower-foot
He gave; to me of kind more base than dogs, He showed the perfect way
My Chief, who gave me grace sweeter than mother's love, I see not now!
Yet in the fire I fall not, wander not over hills, nor plunge me in the sea! (156)

 

வேனில் வேள்கணை கிழித்திட மதிகெடும் அதுதனை நினையாதே

மான்நி லாவிய நோக்கியர் படிறிடை மத்திடு தயிராகித்

தேன்நி லாவிய திருவருள் புரிந்தவென் சிவனகர் புகப்போகேன்

ஊனில் ஆவியை ஓம்புதற் பொருட்டினும் உண்டுடுத் திருந்தேனே  160

XL. Still the senses' slave.
'When Cupid's dart in springtide wounds, moonlight will scorch ;' of this I took!
No heed; like milk 'neath churning stick I'm stirred by wiles of those of 
fawn like eyes.
To Civan's city go I not, where grace as honey to the soul is given;
To cherish soul within the body, still I eat, and garments still put on! (160)

 

5. கைம்மாறு கொடுத்தல் (கலிவிருத்தம்)

இருகை யானையை ஒத்திருந் தென்னுளக்

கருவை யான்கண்டி லேன் கண்ட தெவ்வமே

வருக வென்று பணித்தனை வானுளோர்க்கு

ஒருவ னேகிற்றி லேன்கிற்பன் உண்ணவே.  164

DECAD V
THE RENDERING A FIT RETURN
XLI. I did not clearly apprehend Thine appearing.
Like elephant two-handed I saw not
My mind's true germ; I saw but sore distress.
Thou bad'st me, 'come'; yet, 'mid the heavenly ones
'Twas l alone passed not, the senses' slave. (164)

 

உண்டோ ர் ஒண்பொரு ளென்றுணர் வார்க்கெலாம்

பெண்டிர் ஆண்அலி யென்றறி யொண்கிலை

தொண்ட னேற்குள்ள வாவந்து தோன்றினாய்

கண்டுங் கண்டிலேன் என்னகண் மாயமே.  168 

XLII. It must have been illusion. Is HE man?
To all who apprehend that one bright Essence truly is,
As female, male, or lifeless thing Thou art not known; -
To me Thy servant, coming as Thou art, Thou didst appear!
I saw Thee, yet I saw Thee not ! What visual juggle this! (168)

 

மேலை வானவ ரும்மறி யாததோர்

கோல மேயெனை ஆட்கொண்ட கூத்தனே

ஞால மேவிசும் பேயிவை வந்துபோம்

கால மேயுளை யென்றுகொல் காண்பதே. 172       

XLIII. When shall I really see Thee as Thou art?
Thou Form unique, to even heavenly ones
Unknown! Thou Mystic Dancer, Who didst make me Thine!
Me Thine! On earth, in heaven, or when all these
Have passed away,-WHEN shall I see Thy face? (172)

காண லாம்பர மேகட் கிறந்ததோர்

வாணி லாப் பொரு ளேயிங்கொர் பார்ப்பெனப்

பாண ளேன்படிற் றாக்கையை விட்டுனைப்

பூணு மாற்றி யேன் புலன் போற்றியே. 176

 

XLIV. I am of earth, earthy.
Thou Infinite, by men yet seen! Beyond eye's ken
Thou Essence gleaming bright! Here, like a fledgling, I
Would gladly leave this faulty frame; yet know I not
Dweller in this sense-world-how I may Thee put on. (176)

போற்றி யென்றும் புரண்டும் புகழ்ந்தும்நின்று

ஆற்றன் மிக்கஅன் பாலழைக் கின்றிலேன்

ஏற்று வந்தெதிர் தாமரைத் தாளுறுங்

கூற்ற மன்னதொர் கொள்கையென் கொள்கையே.  180

XLV. Deadness of soul.
I call not on Thee filled with mighty love,
Nor render praise, nor fall in ecstasy
'Tis with me as when death confronted Thee,
Bowing before those lotus flowers Thy feet. (180)

கொள்ளுங் கில்லெனை யன்பரிற் கூய்ப்பணி

கள்ளும் வண்டும் அறாமலர்க் கொன்றையான்

நள்ளுங் கீழளும் மேலுளும் யாவுளும்

எள்ளும் எண்ணெயும் போல்நின்ற எந்தையே.  184 

XLVI. Call me, take me once more.
Call, take me 'midst Thy loving ones, Thou crowned
With cassias, home of sweets and humming bees !-
In 'midst, beneath, above, in all contained,
Thou art, my Sire, ' like oil within the seed! '(184)

 

எந்தை யாயெம் பிரான்மற்றும் யாவர்க்குந்

தந்தை தாய்தம் பிரான்தனக் கஃதிலான்

முந்தி யென்னுள் புகுந்தனன் யாவருஞ்

சிந்தை யாலும் அறிவருஞ் செல்வனே.  188

XLVII. The Self-sufficing sought out me.
Father and Mother, Lord ! To all besides.
Sire, Mother, Lord: to Him all these are not!
Erewhile within my inmost soul He entered,
Whom none by thought can know, the Ever-blissful One! 188

செல்வம் நல்குர வின்றிவிண் ணோர்புழுப்

புல்வரம் பின்றி யார்க்கும் அரும்பொருள்

எல்லை யில்கழல் கண்டும் பிரிந்தனன்

கல்வ கைமனத் தேன்பட்ட கட்டமே.  192 

XLVIII. I had but a glimpse of His glory.
To Thee, nor wealth, nor want ! From heavenly ones to worms,
And grass, (no limit), all Thou fillest, -Being rare!
I saw Thy Foot-gem limitless, yet swerved from Thee.
This is the grief I stony-hearted have endured! (192)

கட்டறுத்தெனை யாண்டுகண் ணாரநீறு

இட்ட அன்பரொ டியாவருங் காணவே

பட்டி மண்டபம் ஏற்றினை ஏற்றினை

எட்டி னோடிரண் டும் அறி யேனையே.  196 

XLIX. An appeal.
My bonds Thou loosed'st, mad'st me Thine ! And all
The loving saints who ashes gave beheld.
Thou didst exalt, within the temple court,
Ev'n me Thou didst exalt, who knew not anything.(196)

 

அறிவ னேயமு தேஅடி நாயினேன்

அறிவ னாகக் கொண்டோ எனை ஆண்டது

அறிவி லாமையன் றேகண்ட தாண்டநாள்

அறிவ னோவல்ல னோஅரு ளீசனே.         54 

L. I was not chosen for my wisdom or might.
Thou Only-Wise! Ambrosia! me, a servile cur,
When Thou didst take and make Thine own, was I then wise?
Thou saw'st my ignorance that day Thou mad'st me Thine!
Ah, Lord of grace, was I then wise? was I then strong ?(200)

 

6. அநுபோகசுத்தி (அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்)

 

DECAD VI.

OVERFLOWINGS OF JOY.


ஈசனேயென் எம்மானே யெந்தை பெருமான் என்பிறவி

நாசனே நான் யாதுமென் றல்லாப் பொல்லா நாயான

நீசனேனை ஆண்டாய்க்கு நினைக்க மாட்டேன் கண்டாயே

தேசனேஅம் பலவனே செய்வ தொன்றும் அறியேனே.   204 

LI. No possible return for such mercies.
O Master, O my Mighty One, my Father, PerumAn, my births'
Destroyer, Thou Who mad'st me Thine,-an evil wholly worthless dog,
And throughly base; I cannot think, Thou see'st,-of any meet return to Thee,
O Shining One, Lord of the Porch,-nor know I aught that I can do. (204)

செய்வ தறியாச் சிறுநாயேன் செம்பொற் பாத மலர்காணாப்

பொய்யார் பெறும்பே றத்தனையும் பெறுதற் குரியேன் பொய்யிலா

மெய்யர் வெறியார் மலர்ப்பாதம் மேவக் கண்டுங் கேட்டிருந்தும்

பொய்ய னேன்நான் உண்டுடுத்திங் கிருப்ப தானேன் போரேறே.  208

 

LII. I am still the senses' slave
Mean cur, that knew not what to do, I gave myself to gain those things
That false ones gain, who ne'er have seen Thy flowery Feet of ruddy gold.
I saw and heard that Thy true saints set free from lies, had gained Thy fragrant Foot;
Yet I,-false one,-O Warrior strong ! still eat, am clothed, and here abide. (208)

போரேறேநின் பொன்னகர்வாய் நீபோந்தருளி இருள்நீக்கி

வாரே றிளமென் முலையாளே டுடன்வந் தருள அருள்பெற்ற

சீரே றடியார் நின்பாதஞ் சேரக் கண்டுங் கண்கெட்ட

ஊரே றாயிங் குழல்வேணே கொடியான் உயிர்தான் உளவாதே.  212 

LIII. I only left!
Thou Warrior strong from out Thy golden city cam'st, mad'st darkness flee;
With Her the beauteous Queen didst deign to come. The glorious devotees
Who grace had gained, approached Thy Feet. I saw, yet like a sightless hog
That roams the village street, shall I still roam a wretch doomed to live on? 212)

உலவாக் காலந் தவமெய்தி உறுப்பும் வெறுத்திங் குனைக்காண்பான்

பலமா முனிவர் நனிவாடப் பாவி யேனைப் பணிக்கொண்டாய்

மலமாக் குரம்பை யிதுமாய்க்க மாட்டேன் மணியே உனைக்காண்பான்

அலவா நிற்கும் அன்பிலேன் என்கொண்டெழுகேன் எம்மானே.  216

 

LIV. My love is weak
Full many a saint through deathless time wrought penance, members mortified
With frustrate hope to see Thee here ! Yet Thou didst sinful me Thy servant make.
O Gem ! This frame with foulness filled wears not away. To see Thy face,
The strong desire and love 'bide not in me; my Prince, how may I rise ?(216)

மானேர் நோக்கி உமையாள் பங்கா வந்திங் காட்கொண்ட

தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே சிவனே தென்தில்லைக்

கோனே உன்தன் திருக்குறிப்புக் கூடு வார்நின் கழல்கூட

ஊனார் புழுக்கூ டிதுகாத்திங் கிருப்ப தானேன் உடையானே.  220

 

LV. Still I live this loathed life.
Thy bride is Umai with the fawn-like eyes! Thou cam'st and mad'st me Thine
Ambrosia Thou, essential sweetness shed! O Civan, southern Tillai's King
Thy saints assembled 'neath Thy sacred sign have gone to gather round Thy feet
This loathsome body still I guard, still here I dwell, O MASTER MINE !(220)

உடையா னேநின்றனையுள்கி உள்ளம் உருகும் பெருங்காதல்

உடையா ருடையாய் நின்பாதஞ் சேரக் கண்டிங் கூர்நாயிற்

கடையா னேன்நெஞ் சுருகாதேன் கல்லா மனந்தேன் கசியாதேன்

முடையா புழுக்கூ டிதுகாத்திங் கிருப்ப தாக் முடித்தாயே.  224

 

LVI . Thy will ordains my exile.
O MASTER MINE ! They think on Thee, Thy loving ones, with rapture filled
They're Thine, Thy Foot I saw them join. Yet here more mean than village cur
I dwell; my heart no rapture feels; my mind is stone, nor melts within.
This body vile I still must guard and here abide,-such is THY WILL ! (224)

முடித்த வாறும் என்றைக்கே தக்க தேமுன் னடியாரைப்

பிடித்த வாறுஞ் சோராமற் சோர னேனிங் கொருத்திவாய்

துடித்த வாறுங் துகிலிறையே சோர்ந்த வாறும் முகங்குறுவேர்

பொடித்த வாறு மிவையுணர்ந்து கேடென்றனக்கே சூழ்ந்தேனே.  228

 

LVII. My old life of earthly love.
The way THY WILL ordains befits me well! Faithless I strayed, I left
Thy saints. A reprobate was I I How did I watch the one belov'd,
The quiverings of the lip, the folds of circling robe, the timid bashfull looks
To read love's symptoms there! My mind thus ruin to myself wrought out. (228)

தேனைப் பாலைக் கன்னலின் தெளியை ஒளியைத் தெளிந்தார்தம்

ஊனை உருக்கும் உடையானை உம்ப ரானை வம்பனேன்

தானின் னடியேன் நீயென்னை ஆண்டா யென்றால் அடியேற்குத்

தானுஞ் சிரித்தே யருளலாந் தன்மை யாமென் தன்மையே.   232

 

LVIII. Was my vocation a mockery then?
Thou honied Sweetness, purest Joy, Souls' Light, Master Who fill'st with bliss
The frame of those that trust in Thee, Giver of endless gifts! Of worth.
I void am yet Thy slave; Thou me hast made Thine own; if this be so
Thy servant's state would show, I plead, Thy gift of grace was but Thy sport. (232)

தன்மை பிறரா லறியாத தலைவா பொல்லா நாயன

புன்மை யேனை ஆண்டையா புறமே போக விடுவாயோ

என்மை நோக்கு வார்யாரே என்நான் செய்கேன் எம்பெருமான்

பொன்னே திகழுந் திருமேனி எந்தா யெங்குப் புகுவேனே.  236

 

LIX. What other refuge have I?
Thy nature others know not ! Lord ! Me evil cur, lowest of all,
Hast Thou not made Thine own? And wilt Thou let me go cast out from Thee?
Then who will deign to look on me? What shall I do, O Perumān?
Father, whose sacred form is gleam of gold, where shall I refuge find? (236) 

புகுவே னெனதே நின்பாதம் போற்றும் அடியா ருள்நின்று

நகுவேன் பண்டு தோணோக்கி நாண மில்லா நாயினேன்

நெடுமன் பில்லை நினைக்காண நீயாண்டருள் அடியேனுந்

தகுவ னேயென் தன்மையே எந்தாய் அந்தோ தரியேனே.  240

 

LX. I have sure hope; yet how unworthy!
I shall enter beneath Thy Foot which is mine! 'mid saints that adore I standing
Shall laugh, glad as I gaze on the well-known form! shameless dog tho' I am !
No melting love is here! To see Thee - to be made Thine own, - can I
Be meet ? This abject state, Father ! behold, 'tis past my power to BEAR !(240)

7. காருணியத்து இரங்கல் (அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்)

DECAD VII. THE OVERWHELMlNG SENSE OF THE DIVINE COMPASSION.

தரிக்கிலேன் காய வாழ்க்கை சங்கரா போற்றி வான

விருத்தனே போற்றி எங்கள் விடலையே போற்றி ஒப்பில்

ஒருத்தனே போற்றி உம்பர் தம்பிரான் போற்றி தில்லை

நிருத்தனே போற்றி எங்கள் நின்மலா போற்றி போற்றி.  244

LXI. Praises
I BEAR no more these joys of sense; Hail I Cangarā! (Saṅkarā)
Hail! heaven's ancient Lord. Hail! our Vidalai!
Hail! Matchless One! Hail! King of heavenly hosts!
Hail! Tillai's Dancer! All hail! our Spotless One! (244

போற்றியோ நமச்சி வாய புயங்களே மயங்கு கின்றேன்

போற்றியோ நமச்சி சாய புகலிடம் பிறிதொன் றில்லை

போற்றியோ நமச்சி வாய புறமெனப் போக்கில் கண்டாய்

போற்றியோ நமச்சி வாய சயசய போற்றி போற்றி.  248

 

LXII. Ecstasy.
All hail ! Namaci vāya ! Buyangan! My senses fail!
All hail! Nama ci- vāya! Other refuge is there none!
All hail! Namaci- vāya! Send me not forth from Thee!
All hail! Namaci- vāya! Triumph, triumph, Hail! (248)

போற்றியென் போலும் பொய்யர் தம்மைஆட் கொள்ளும் வள்ளல்

போற்றிநின் பாதம் போற்றி நாதனே போற்றி போற்றி

போற்றி நின் கருணை வெள்ளம் புதுமதுப் புவனம் நீர்தீக்

காற்றிய மானன் வானம் இருசுடர்க் கடவுளானே.  252

 

LXIII. All in all!
Hail ! Loving One, Who deign'st to make false ones like me Thine own!
Hail! to Thy Foot! Hail! O Lord! Hail, hail!
Hail! Sweetness new of mercy's flood! Earth, water, fire,
Wind, ether, the two lights of heaven, are Thee, O GOD ! (252)

கடவுளே போற்றி யென்னைக் கண்டுகொண் டருளு போற்றி

விடவுளே உருக்கி யென்னை ஆண்டிட வேண்டும் போற்றி

உடலிது களைந்திட் டொல்லை உம்பர்தந் தருளு போற்றி

சடையுளே கங்கை வைத்த சங்கரா போற்றி போற்றி.    256

LXIV. Come quickly!
Hail, O my GOD ! In grace behold me; Hail!
Hail! I pray Thee melt my soul within me, make me Thine!
Hail! This body strip from off me; quickly give the heavenly realms!
Hail! Cangarā, Who in Thy braided lock hast Gangā placed! (256)

 

சங்கரா போற்றி மற்றோர் சரணிலேன் போற்றி கோலப்

பொங்கரா அல்குற் செவ்வாய் வெண்ணைக் கரிய வாட்கண்

மங்கையோர் பங்க போற்றி மால்விடை யூர்தி போற்றி

இங்கிவ்வாழ் வாற்ற கில்லேன் எம்பிரான் இழித்திட்டேனே.  260

 

LXV. Praise.
Hail! O Cangarā, other refuge have I none!
Hail! Partner of the Queen of glorious form, of ruddy lips,
And gleaming smile, and black bright eye! Hail! Rider on the mighty Bull
Here these earthly joys I bear not, Embiran, I all renounce! (260)

இழித்தனன் என்னை யானே எம்பிரான் போற்றி போற்றி

பழித்தனன் உன்னை என்னை ஆளுடைப் பாதம் போற்றி

பிழைத்தவை பொறுக்கை எல்லாம் பெரியவர் கடமை போற்றி

ஒழித்திடில் வாழ்வு போற்றி உம்பர்நாட டெம்பி ரானே.  264

 

LXVI. Prostration.
I have myself renounced, even I; Hail, hail, Embiran!
I have not done Thee wrong! Hail! Foot to which I service owe!
Hail! Faults to forgive is duty of the great!
O cause this earthly life to cease! Hail, Lord of heaven! (264)

 

எம்பிரான் போற்றி வானத் தவரவர் ஏறு போற்றி

கொம்பரார் மருங்குல் மங்கை கூறவெண் ணீற போற்றி

செம்பிரான் போற்றி தில்லைத் திருச்சிற்றம் பலவ போற்றி

உம்பரா போற்றி என்னை ஆளுடை ஒருவ போற்றி.   268

 

LXVII. Adoration.
Hail, Lord! Hail! Thou King of heavenly saints!
Partner of the Queen's graceful form, Hail! Wearer of the sacred ash!
Hail! Worthy Prince! Hail! Thou of Tillai's sacred court!
Hail!! King of heaven! My only Ruler, Hail! (268)

 

ஒருவனே போற்றி ஒப்பில் அப்பனே போற்றி வானோர்

குருவனே போற்றி எங்கள் கோமளக் கொழுந்து போற்றி

வருவவென் றென்னை நின்பால் வாங்கிட வேண்டும் போற்றி

தருகநின் பாதம் போற்றி தமியனேன் தீர்த்தே.  272

 

XVIII. Take me
Hail!, only Deity! lncomparable Father, Hail!
Hail! Guru of the heavenly ones! Hail!! Tender Branch!
Hail, bid me come, receive me! grant Thy Foot to gain;
And thus remove my lonely friendless woe! (272)

தீர்ந்தஅன் பாய அன்பர்க் கவரினும் அன்ப போற்றி

பேர்ந்துமென் பொய்மை யாட்கொண்டருளும் பெருமை போற்றி

வார்ந்தநஞ் சயின்று வானோர்க் கமுதமா வள்ளல் போற்றி

ஆர்ந்தநின் பாதம் நாயேற் கருளிட வேண்டும் போற்றி. 276

 

LXIX. Siva drank poison and gave ambrosia to gods.
Hail, to those who love with perfect love, Giver of love surpassing theirs!
Hail! Greatness that oft my falsehood pardon'd, granted grace, and made me Thine!
Hail! Prince, Who drank the outpoured poison,-to the heavenly ones ambrosia gave!
Hail! Thy perfect Foot on me, a wretch, in grace bestow! (276)

 

போற்றிப் புவனம் நீர்தீர் காலொடு வான மானாய்

போற்றியெவ் வுயிர்க்குந் தோற்றம் ஆகிநீ தோற்ற மில்லாய்

போற்றியெல் லாவுயிரக்கும் ஈறாயீ றின்மை யானாய்

போற்றியைம் புலன்கள் நின்னைப் புணர்கிலாப் புணர்க்கை யானே. 280

 

LXX. The Universal Lord.
Hail! Thou Who art earth, water, fire, wind, ether too!
Hail! Thou, all life's phenomena,-Thyself invisible!
Hail, all living beings' End,-Thyself without an end!
Thyself reaching through all, by senses five unreached! (280)

 

8. ஆனந்தத்து அழுத்தல் (எழுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்)

DECAD VIII.  MYSTIC UNION.

புணர்ப்பது ஒக்க எந்தை என்னை ஆண்டு பூண நோக்கினாய்

புணர்ப்பது அன்று இது என்றபோது நின்னொடு என்னொடு என்இது ஆம்

புணர்ப்பது ஆக அன்று இது ஆக அன்பு நின்கழல் கணே

புணர்ப்பது அது ஆக அம் கனாள் புங்கம் ஆன போகமே.   284

 

LXXI. Sinking in rapture.
Sire, as IN UNION strict, Thou mad'st me Thine; on me didst look, didst draw me near;
And when it seemed I ne'er could be with Thee made one,-when naught of Thine was mine,-
And naught of mine was Thine,-me to Thy Feet Thy love
In mystic union joined, Lord of the heavenly land!-'Tis height of BLESSEDNESS. (284)

போகம் வேண்டி வேண்டிலேன் புரந்தரஆதி இன்பமும்

ஏகநின் கழல் இணை அலாது இலேன் எம்பிரான்

ஆகம் விண்டு கம்பம் வந்து குஞ்சி அஞ்சலிக் கணே

ஆக என் கை கண்கள் தாரை ஆறு அது ஆக ஐயனே. 288

 

LXXII. All bliss in God.
For BLESSEDNESS I seek; not Indra's choice delights, nor those of other gods;
Thou Only-One, I live not save with Thy Feet twain! Our Lord, my breast is Riven,
With trembling seized; my hands in adoration join;
And from my eyes a ceaseless stream pours down, as of a river, O MY SAGE! (288)

ஐய நின்னது அல்லது இல்லை மற்று ஓர் பற்று வஞ்சனேன்

பொய் கலந்தது அல்லது இல்லை பொய்மையேன் என்பிரான்

மை கலந்த கண்ணி பங்க வந்து நின் கழல் கணே

மெய் கலந்த அன்பர் அன்பு எனக்கும் ஆகவேண்டுமே.  292

 

LXXIII. Prayer for consummation.
MY SAGE, save to Thyself there's none to whom I cling; -in me, deceitful one
No part from mingled falseness 'scapes; I'm falsehood's self! Partner of Her whose dark
Eyes gleam, come Thou to me! the love Thy true ones feel,-
Who at Thy jewell'd Feet in love commingling rest,-mine be it too, I PRAY! (292)

வேண்டும் நின் கழல் கண் அன்பு பொய்மை தீர்த்து மெய்மையே

ஆண்டு கொண்டு நாயினேனை ஆவ என்று அருளு நீ

பூண்டு கொண்டு அடியனேனும் போற்றி போற்றி என்றும் என்றும்

மாண்டு மாண்டு வந்து வந்து மன்ன நின் வணங்கவே.   296

 

LXXIV. Give me essential oneness.
I PRAY for love of Thine own jewell'd Feet; remove the false; Thine own
Make me in truth; dog though I am, O bid me come, in grace join to Thyself
For ever more Thine own! So let me ceaseless praise, 
Thro' every world returning ever come; my King, that I may WORSHIP THEE! (296)

வணங்கும் நின்னை மண்ணும் விண்ணும் வேதம் நான்கும் ஓலம் இட்டு

உணங்கும் நின்னை எய்தல் உற்று மற்று ஓர் உண்மை இன்மையின்

வணங்கியாம் விடேங்கள் என்ன வந்து நின்று அருளுதற்கு

இணங்கு கொங்கை மங்கை பங்க என் கொலோ நினைப்பதே.  300

 

LXXV. Thou art sole actuality
THEE WORSHIP both the earth and heaven, with shouts of joy, and fourfold mystic scroll:
They yearning pine for Thee. For they who gain Thee know naught true exists but Thee.
Ah ! since we vow to quit Thy service never, come 
And grant Thy grace, Thou Partner of the lovely Queen! Pausing why PONDER so ?(300)

நினைப்பது ஆக சிந்தை செல்லும் எல்லை ஆய வாக்கினால்

தினைத் தனையும் ஆவது இல்லை சொல்லல் ஆவ கேட்பவே

அனைத்து உலகும் ஆய நின்னை ஐம்புலன்கள் காண்கிலா

எனைத்து எனைத்து அது எப்புறத்து அது எந்தை பாதம் எய்தவே.  304

 

LXXVI. He transcends thought and speech.
WHEN PONDERING Thee the thought goes forth, to reach the bound desired by fitting word
Is not a whit attainable; nor are these things one hears through forms of speech.
Thee, Who art all the world, the senses five know not.
How GAIN the Father's Foot that rests in all that is and every sphere beyond? (304)

எய்தல் ஆவது என்று நின்னை எம்பிரான் இவ்வஞ்சனேற்கு

உய்தல் ஆவது உன் கண் அன்றி மற்று ஓர் உண்மை இன்மையில்

பைதல் ஆவது என்று பாதுகாத்து இரங்கு பாவியேற்கு

ஈது அல்லாது நின்கண் ஒன்றும் வண்ணம் இல்லை ஈசனே. 308

 

LXXVII. Pity me!
To me, a guileful soul, who thought to GAIN Thee, Lord, salvation save by Thee
Is none. No other Being truly is, save Thee! Lest pining sorrow come,

In mercy to my sin, my soul vouchsafe to guard.
'Tis pitying grace like this alone RULER SUPERNE ! Thy glory doth beseem. (308)

ஈசனே நீ அல்லது இல்லை இங்கும் அங்கும் என்பதும்

பேசினேன் ஓர் பேதம் இன்மை பேதையேன் என் எம்பிரான்

நீசனேனை ஆண்டுகொண்ட நின்மலா ஓர் நின் அலால்

தேசனே ஓர் தேவர் உண்மை சிந்தியாது சிந்தையே.   312

 

LXXVIII. My soul clings to Thee.
' RULER SUPERNE, there's none but Thee, or here or there,' and thus I ever spake,
Fool though I was, there was no difference ! Our Lord: Thou Spotless One,
Who didst
Make me, an outcast wretch, Thine own, my Teacher Thou,
The THOUGHT, that other god exists than Thee the One, my mind shall never THINK !(312)

சிந்தை செய்கை கேள்வி வாக்குச் சீர் இல் ஐம்புலன்களால்

முந்தை ஆன காலம் நின்னை எய்திடாத மூர்க்கனேன்

வெந்து ஐயா விழுந்திலேன் என் உள்ளம் வெள்கி விண்டிலேன்

எந்தை ஆய நின்னை இன்னம் எய்தல் உற்று இருப்பனே.   316

 

LXXIX. Old days of ignorance.
BY THOUGHT, by deed, by hearing, or by speech, or by these wretched senses five
I failed in days of old Thy truth to reach;- I, low and foolish one.
I passed not through the fire, my heart burst not with shame.
To Thee, O Father, even yet may I attain ! May I yet dwell with Thee! (316)

இருப்பு நெஞ்சம் வஞ்சனேனை ஆண்டு கொண்ட நின்னதாள்

கருப்புமட்டு வாய் மடுத்து எனைக் கலந்து போகவும்

நெருப்பும் உண்டு யானும் உண்டு இருந்தது உண்டது ஆயினும்

விருப்பும் உண்டு நின்கண் என்கண் என்பது என்ன விச்சையே.  320

 

LXXX. Strange command: 'Tarry yet below.'
Me iron hearted and deceitful one, Thine own Thou mad'st; Thy foot's sweet bliss
Filled me with joy; with me Thou didst commingling join. The fire was there and I
Was there: that was which was ! Though this was so that day,
There was in Thee desire for me, in me for Thee;-what ignorance was mine? (320)

9. ஆனந்த பரவரசம் (கலிநிலைத்துறை)

 

DECAD IX. ECSTASY.

விச்சுக் கேடு பொய்க்கு ஆகாது என்று இங்கு இனை வைத்தாய்

இச்சைக்கு ஆனார் எல்லாரும் வந்து உன்தாள் சேர்ந்தார்

அச்சத்தாலே ஆழ்ந்திடுகின்றேன் ஆரூர் எம்

மிச்சைத் தேவா என் நான் செய்தேன் பேசாயே.  324      

LXXXI. Falsehood lingers yet.
'The seed of lies is not destroyed;'-so saying, Thou hast placed me here !-
All those that were to Thy desire have come, and reached Thy sacred Foot ! -
ln depths of fear I sink O God, Who didst in Ārūr ask for alms,
What shall I do? SPEAK Thou to me! (324)

பேசப்பட்டேன் நின் அடியாரில் திருநீறே

பூசப்பட்டேன் பூதரால் உன் அடியான் என்று

ஏசப்பட்டேன் இனிப்படுகின்றது அமையாதால்

ஆசைப்பட்டேன் ஆட்பட்டேன் உன் அடியேனே.   328    

 

LXXXII. Resignation.
Thou SPAK'ST to me, amid Thy saints with sacred ash I was besmeared;
By men on earth as Thy poor slave I've been abused; henceforth, if what
I suffer pleases not, 'tis what my soul desires, because I am
Thy SLAVE, whom Thou didst make Thine own! (328)

அடியேன் அல்லேன் கொல்லோ தானெனை ஆட்கொண்டு இலை கொல்லோ

அடியார் ஆனார் எல்லாரும் வந்து உன்தாள் சேர்ந்தார்

செடிசேர் உடலம் இது நீக்கமாட்டேன் எங்கள் சிவலோகா

கடியேன் உன்னைக் கண்ணாரக் காணுமாறு காணேனே.   332

 

LXXXIII. Yet I know not why I'am left.
And am I not Thy SLAVE ? and didst Thou not make me Thine own, I pray
All those Thy servants have approached Thy Foot; this body full of sin
I may not quit, and see Thy face,-Thou Lord of Civa-world!-I fear,
And SEE NOT HOW TO GAIN THE SIGHT ! (332)

காணுமாறு காணேன் உன்னை அந்நாள் கண்டேனும்

பாணே பேசி என் தன்னைப் படுத்தது என்ன பரஞ்சோதி

ஆணே பெண்ணே ஆர் அமுதே அத்தா செத்தே போயினேன்

ஏண் நாண் இல்லா நாயினேன் என்கொண்டு எழுகேன் எம்மானே. 336       

 

LXXXIV. Tell me the hindrance to my instant freedom.
I SEE NOT HOW THY SIGHT TO GAIN; though Thee THAT DAY I saw! Speak Thou
In music say what 'tis that weighs my spirit down,-O Light Supernew!
Male, Female, rare Ambrosia, Sire! I die, a dog, of power bereft,
By what may I rise up, my Lord? (336)

மான் நேர் நோக்கி உமையாள் பங்கா மறை ஈறு அறியா மறையானே

தேனே அமுதே சிந்தைக்கு அரியாய் சிறியேன் பிழை பொறுக்கும்

கோனே சிறிதே கொடுமை பறைந்தேன் சிவம் மாநகர் குறுகப்

போனார் அடியார் யானும் பொய்யும் புறமே போந்தோமே.   340
LXXXV. Falseness keeps me out.
Thou Partner of the fawn-eyed Queen; Thou Word, whose end the Word
knows not;-
Ambrosia sweet, to thought unknown; King, faults of wretched me Thou bear'st
I babbling tell my woes. Thy saints have reached the city blest. OUTSIDE
I and my FALSENESS wander here ! (340)

புறமே போந்தோம் பொய்யும் யானும் மெய் அன்பு

பெறவே வல்லேன் அல்லா வண்ணம் பெற்றேன் யான்

அறவே நின்னைச் சேர்ந்த அடியார் மற்று ஒன்று அறியாதார்

சிறவே செய்து வழிவந்து சிவனே நின்தான் சேர்ந்தாரே.    344

LXXXVI. But O, the pity of it.
OUTSIDE We go, FALSENESS and I!True love to gain I've lost the power.
This is my gain! Thy saints to Thee who utterly are joined now,
Know nothing else but Thee; in acts all glorious on their way they go !
O Civan, they have reached Thy FOOT ! (344)

தாராய் உடையாய் அடியேற்கு உன்தான் இணை அன்பு

போரா உலகம் புக்கார் அடியார் புறமே போந்தேன் யான்

ஊர் ஆ மிலைக்கக் குருட்டு ஆமிலைத்து இங்கு உன்தான் இணை அன்புக்கு

ஆராய் அடியேன் அயலே மயல் கொண்டு அழுகேனே.      348   

LXXXVII. Failure !
O Master, give Thy slave to love Thy FOOT; Thy servants now have gained
The world from which they come not back; outside I have remained, I've tried
'To crown the village cow, and so have crowned the blind!' From love, of
Thy twain Feet 
Estranged, a slave I 'wildered WEEP! (348) 

அழுகேன் நின்பால் அன்பாம் மனம் ஆய் அழல் சேர்ந்த

மெழுகே அன்னார் மின்ஆர் பொன் ஆர் கழல் கண்டு

தொழுதே உன்னைத் தொடர்ந்தாரோடும் தொடராதே

பழுதே பிறந்தேன் என் கொண்டு உன்னைப் பணிகேனே.   352

LXXXVIII. I am unworthy to be numbered with Thy saints.
I WEEP! With loving mind towards Thee, like wax before the fire were they.
Thy gleaming, golden, jewelled Foot have they beheld, and worshipping
Have followed Thee; not following on with them, in vain have I been born!
Wherewith shall I before Thee bow? (352)

பணிவார் பிணி தீர்ந்து அருளிப் பழைய அடியார்க்கு உன்

அணி ஆர் பாதம் கொடுக்கி அதுவும் அரிது என்றால்

திணி ஆர் மூங்கில் அனையேன் வினையைப் பொடி ஆக்கித் Make dust of my Karma

தணி ஆர் பாதம் வந்து ஒல்லை தாராய் பொய்தீர் மெய்யானே.   356 

LXXXIX. At least, take my sin away.
In grace Thou hast put far all ills of those that bowed; on ancient saints
Thou didst bestow Thy Foot adorned! If that's too great for me, my guilt
(Who'm like a tough bambu) destroy; come swiftly, give Thy healing Foot
Thou only True, from FALSEHOOD free ! (356)

யானே பொய் என்நெஞ்சும் பொய் என் அன்பும் பொய்

ஆனால் வினையேன் அழுதால் உன்னைப் பெறலாமே

தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே தித்திக்கும்  

மானே அருளாய் அடியேன் உனை வந்து உறுமாறே.   360 

XC. Teach me Thy way.
All FALSE am I; FALSE is my heart; and FALSE my love; yet, if he weep,
May not Thy sinful servant Thee, Thou Soul's Ambrosial sweetness, gain ?
Lord of all honied gladness pure, in grace unto Thy servant teach
The way that he may come to Thee ! (360)
10. ஆனந்த அதீதம் (எண்சீர் ஆசிரிய விருத்தம்) DECAD X  THE OVERFLOW OF RAPTURE.

மாறு இலாத மாக் கருணை வெள்ளமே

        வந்து முந்தி நின்மலர் கொள்தாள் இணை

வேறு இலாப் பதம் பரிசு பெற்ற நின்

        மெய்ம்மை அன்பர் உன் மெய்ம்மை மேவினார்

ஈறு இலாத நீ எளியை ஆகி வந்து

        ஒளி செய் மானுடம் ஆக நோக்கியும்

கீறு இலாத நெஞ்சு உடையேன் ஆயினன்

        கடையன் நாயினன் பட்ட கீழ்மையே.    364

O Flood of mighty changeless grace! They came,

who gain'd erewhile the gift immutable
Of station 'neath Thy twain flow'r-wreathed Feet.

They, LOVING THEE IN TRUTH, HAVE REACH'D THE TRUE !
Thee, Endless One, benignly manifest, 

diffusing light,-as Man, I saw Thee come !
Yet I, a dog, of heart by fate unblest,-

lie at the gate, ah me! in low estate. (364)

மை இலங்கு நல் கண்ணிப் பங்கனே

        வந்து என்னைப் பணிகொண்ட பின்மழக்

கை இலங்கு பொன் கிண்ணம் என்று அலால்

        அரியை என்று உனைக் கருது கின்றேன்

மெய் இலங்கு வெண் நீற்று மேனியாய்

        மெய்ம்மை அன்பர் உன் மெய்ம்மை மேவினார்

பொய் இலங்கு எனைப் புகுதவிட்டு நீ

        போவதோ சொலாய் பொருத்தம் ஆவதே.  368

XCII. Deny me not Thy truth.
O Half of Her with eyes of glist'ning jet,

Thou cam'st and mad'st me Thine, with tender hand
As feeding me from golden cup, since when

hard of access I deem Thee never more;
Thou on Whose Body gleam the ashes white !

They, LOVING THEE IN TRUTH, HAVE REACH'D THE TRUE!
But, tell me, is it MEET that Thou should'st go

and leave me here, in falsehood thus to fall ? (368)

பொருத்தம் இன்மையேன் வஞ்சம் உண்மையேன்

        போதஎன்றுஎனைப் புரிந்து நோக்கவும்

வருத்தம் இன்மையேன் வஞ்சம் உண்மையேன்

        மாண்டிலேன் மலர்க் கமல பாதனே

அரத்த மேனியாய் அருள் செய் அன்பரும்

        நீயும் அங்கு எழுந்தருளி இங்கு எனை

இருத்தினாய் முறையோ என் எம்பிரான்

        வம்பனேன் வினைக்கு இறுதி இல்லையே.   372

XCIII. Take 'deeds' away.

MEETNESS I'd none,-the false I took for true;

but when with loving glance Thou had'st me come,
Afflictions ceased! Yet now deceit seems truth.

I have not died, O blooming lotus Foot !
Thou with Thy loving ones-to whom Thy grace

was given, O roseate Form,-on high
Hast gone, and left me here. Lord, hear my plaint:

there is no end of deeds for worthless me ! (372)

இல்லை நின் கழற்கு அன்பு அது என் கணே

        ஏலம் ஏலும் நல் குழலி பங்கனே

கல்லை மென்கனி ஆக்கும் விச்சை கொண்டு

        என்னை நின் கழற்கு அன்பன் ஆக்கினாய்

எல்லை இல்லை நின் கருணை எம்பிரான்

        ஏதுகொண்டு நான் ஏது செய்யினும்

வல்லையே எனக்கு இன்னும் உன் கழல்

        காட்டி மீட்கவும் மறு இல் வானனே.   376

XCIV. No limit to Thy power.

There was no love in me towards Thy FOOT,

O Half of Her with beauteous fragrant locks !
By magic power that stones to mellow fruit

converts, Thou mad'st me lover of Thy Feet.
Our Lord, Thy tender love no limit knows.

Whatever sways me now, whate'er my deed,
Thou can'st even yet Thy Foot again to me

display and save, O Spotless Heavenly One! (376)

வான நாடரும் அறி ஒணாத நீ

        மறையில் ஈறும் முன் தொடர் ஒணாத நீ

ஏனை நாடரும் தெரி ஒணாத நீ

        என்னை இன்னிதாய் ஆண்டு கொண்டவா

ஊனை நாடகம் ஆடு வித்தவா

        உருகி நான் உனைப் பருக வைத்தவா

ஞான நாடகம் ஆடு வித்தவா

        நைய வையகத்து உடைய விச்சையே.  380

XCV. My course laid out by Thee.

Thou Whom the lords of heaven themselves know not !

Thy source and end the VEdas cannot trace!
Tlou Whom in every land men fail to know!

As Thou hast sweetly made me Thine hast called
This flesh to dance on stage of earth,-

me to enjoy Thyself with melting soul,-
In mystic drama, too, hast caused to move,-

pining on earth, Thou Lord of magic power ! (380)

விச்சு அது இன்றியே விளைவமு செய்குவாய்

        விண்ணும் மண்ணகம் முழுதும் யாவையும்

வைச்சு வாங்குவாய் வஞ்சகப் பெரும்

        புலையனேனை உன்கோயில் வாயிலிற்

பிச்சன்ஆக்கினாய் பெரிய அன்பருக்கு

        உரியன் ஆக்கினாய் தாம் வளர்த்தது ஓர்

நச்சு மாமரம் ஆயினும் கொலார்

        நானும் அங்கனே உடைய நாதனே.  384

XCVI. 'I am Thine, save me!?

Without a seed, the fruit Thou causest spring;

th' entire of heaven and earth, and all therein
Thou didst ordain, and wilt destroy! Me too,

deceitful, mean, within Thy temple gates
Thou fill'd'st with frenzy; mad'st to join the band

of Thy great loving ones! Ev'n should the tree
They plant yield poison, men destroy it not;-

and thus am I, MY OWNER AND MY LORD ! (384)

உடைய நாதனே போற்றி நின் அலால்

        பற்று மற்று எனக்கு ஆவது ஒன்று இனி

உடையனே பணி போற்றி உம்பரார்

        தம் பராபரா போற்றி யாரினும்

கடையன் ஆயினேன் போற்றி என் பெரும்

        கருணையாளனே போற்றி என்னை நின்

அடியன் ஆக்கினாய் போற்றி ஆதியும்   

        அந்தம் ஆயினாய் போற்றி அப்பனே.    388  

XCVII. Devotion.

OWNER AND LORD, all hail! Besides Thyself

support to cling to hath Thy servant aught ?
I serve Thee, hail ! Transcendent Being, Lord

of those in heavenly courts who dwell, all hail !
Lowest of all have I become, all hail !

Giver.to me of every grace, all hail !
Thou Who didst make me Thine own servant, hail !

the First Thou art, and Last, my FATHER, hail ! (388)

அப்பனே எனக்கு அமுதனே ஆனந்தனே

        அகம்நெக அள் ஊறு தேன்

ஒப்பனே உனக்கு அரிய அன்பரில்

        உரியனாய் உனைப் பருக நின்றது ஓர்

துப்பனே சுடர் முடியனே துணை

        யாளனே தொழும்பாளர் எய்ப்பனில்

வைப்பனே எனை வைப்பதோ சொலாய்

        நைய வையகத்து எங்கள் மன்னனே.   392

XCVIII. Earnest appeal.

My FATHER ! unto me Ambrosia Thou !

O Blest Supreme! Thou art to honey like
That flows abundant, thrills the soul with bliss I

Thy loving ones enjoy Thee as their own !
Helper Thou art ! with glist'ning glory crowned,

in weary anguish of Thy worshippers.
O Treasure ! tell me, wilt Thou leave me here,

in this poor world to pine away, our KING ? (392)

மன்ன எம்பிரான் வருக என் எனை

        மாலும் நான்முகத்து ஒருவன் யாரினும்

முன்ன எம்பிரான் வருக என் எனை

        முழுதும் யாவையும் இறுதி உற்ற நான்

பின்ன எம்பிரான் வருக என் எனைப்

        பெய் கழற் கண் அன்பாய் என் நாவினால்

பன்ன எம்பிரான் வருக என் எனைப்

        பாவ நாச நின் சீர்கள் பாடவே.   396       

XCIX. Come!

O KING, our Lord, come Thou to me, to me!

Who art before the four-faced One and MAl,
And all the gods. Our Lord, come Thou to me, to me!

After the day when all things have their end
Thou art ! Our Lord, come Thou to me, to me!

I at Thy jewell'd feet would utter praise
With loving tongue ! Our Lord, come Thou to me, to meI

that I, Sin's-slayer, may Thy glories SING! (396)

பாடவேன்டும் நான் போற்றி நின்னையே

        பாடிநைந்துறைந்துறுகி நெக்குநெக்கு

ஆடவேன்டும் நான் போற்றி அம்பலத்

        தாடுநின்கழற்போது நாயினேன்

கூடவேண்டும் நான்போற்றி யிப்புழுக்

        கூடு நீக்கெனைப் போற்றி பொய்யெலாம்

வீடவேண்டும் நான் போற்றி வீடுதந்

        தருளு போற்றிநின் மெய்யர் மெய்யனே.   400

C. Longing desire.

THY PRAISE TO SING I long, all hail ! Thee sing !

while all my being sinks and melts in love.
I long to dance, all hail! in Thy blest courts,

before Thy flow'ry dancing Foot ! A dog,-
I long to join, all hail ! Remove me from

this nest of worms, all hail ! The false I long
To Ieave, all hail ! Grant me Thy home, all hail!

Hail Thou who art to THY TRUE SERVANTS TRUE!  400