Tiruvasakam1.29 Author: Manikkavasakar Presented by Veeraswamy Krishnaraj |
|
29. அருட்பத்து - மகாமாயா சுத்தி (திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - எழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) Source: Shaivam.org |
Hymn XXIX- arut pathu THE DECAD OF GRACE or 'CLEANSING FROM DELUSION.' Source: Shaivam.org |
The T.V.U.P states that this was one of the earliest of the Sage's
poems, and that it was sung at Tiru-perun-turrai. It certainly bears the
impress of youth, and in many respects is inferior to some of his later
poems. It is said to have for its subject the purification of
the soul from the great delusion (Maha-maya). What this is can
only be known by a careful study of the Caiva Siddhanta philosophy.
The metre is the same as in XXII, and is very sweet. In each stanza, the
two latter lines nearly correspond throughout the whole poem, an epithet
or two being changed. Civan is addressed as the god who appeared in the
Triclinia (Kuruntham) grove near Tiru-perun-turrai, and about thirty
different epithets are applied to him, some of which are mere
repetitions. The epithets applied to Tiru-perun-turrai are also varied.
The last line in each stanza contains a Telugu phrase equivalent to 'and
what is that'? so that the line literally reads: 'Save Thou in grace,
saying "what is that"? or in other words, 'What is there to fear? fear
not.' The poet is complaining of the power of earthborn delusions, and
prays the god to take away his anxious fears. I cannot trace any
sequence in the thought from stanza to stanza. In the Siddhanta, very great stress is laid upon the idea that all embodiment, while it is painful and to be got rid of as soon as possible, is yet a gracious appointment of Civan, wrought out through Cakti, for the salvation of the human soul through the destruction of deeds, which are the root of all evil to mankind. Now the Buddhist formula represents suffering as being the whole account of the matter: 'Birth is suffering, old age is suffering, sickness is suffering, death is suffering. The origin of suffering is the thirst for pleasure, being, and power. The extinction of this thirst brings about the extinction of suffering.' The Caiva Siddhanta doctrine, on the contrary, gives to life and sufering a real significance. The present life is a probation,- a purgatory,- a preparation for endless fellowship and communion with the Supreme. Thus Grace is recognised where the Buddhist sees only suffering; and the instrument of man's release is that wisdom which understands the divine purpose, and adapts itself to that purpose. Our Sage dwells much upon the value of prayer, and of humble worship paid to the divine guru, while in Buddhism all is to be done by unaided human effort. At every point the two systems are in directest opposition! |
|
458. சோதியே சுடரே சூழொளி விளக்கே சுரிசூழற் பணைமுலை மடந்தை பாதியே பரனே பால்கொள்வெண்ணீற்றாய் பங்கயத் தயனுமா லறியா நீதியே செல்வத் திருப்பெருந்துறையில் நிறைமலர்க் குருந்தமே வியசீர் ஆதியே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என் றரு ளாயே. 4 |
I. O Light! O Lamp girt with effulgent beams!-
the dame with curling locks and beauteous form
The Just, Whom Ayan of the flower knew not,
'neath the Kuruntham's flow'ry shade didst rest. BID THOU IN GRACE THY SERVANT'S FEARS BEGONE! (4) |
459. நிருத்தனே நிமலா நீற்றனே நெற்றிக் கண்ணனே
விண்ணுளோர் பிரானே ஒருத்தனே உன்னை ஓலமிட்டலறி உலகெலாந் தேடியுந் காணேன் திருத்தமாம் பொய்கைத் திருப்பெருந்துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அருத்தமே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 8 |
II. O Dancer! Spotless One! O ash-besmear'd!
Thy brow hath central eye! Lord of heaven's
host!
I sought lamenting loud, but found Thee not.
'neath the Kuruntham's flow'ry shade didst rest. BID THOU IN GRACE THY SERVANT'S FEARS BEGONE! (8) |
460. எங்கள்நாயகனே என்னுயிர்த் தலைவா
ஏலவார் குழலிமார் இருவர் தங்கள் நாயகனே தக்கநற்காமன் தனதுடல் தழலெழ விழித்த செங்கண்நாயகனே திருப்பெருந்துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அங்கணா அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றருளாயே. 12 |
III. Our Leader! Ruler of my life and soul!
Whom ladies twain, with perfum'd flowing locks,
Whose glance caus'd sudden fire from Dakshan's frame to spring,
'neath the Kuruntham's flow'ry shade didst rest. BID THOU IN GRACE THY SERVANT'S FEARS BEGONE! (12) |
461. கமலநான்முகனுங் கார்முகில் நிறத்துக்
கண்ணனும் நண்ணுதற்கரிய விமலனே எமக்கு வெளிப்படா யென்ன வியன்தழல் வெளிப்பட்ட எந்தாய் திமிலநான் மறைசேர் திருப்பெருந்துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அமலனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 16 |
IV. The Lotus-god, the four-fac'd, Kannan
too,
dark as the azure sky, could not approach
Father! thou wert as mighty flame display'd.
'neath the Kuruntham's flow'ry shade didst rest. BID THOU IN GRACE THY SERVANT'S FEARS BEGONE! (16) |
462. துணைமுலைக் கண்கள்தோய் சுவடு பொடிகொள்வான் தழலிற் புள்ளிபோ லிரண்டு
பொங்கொளி தங்குமார் பின்னே செடிகொள்வான் பொழிலசூழ் திருப்பெருந்துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அடிகளே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 20 |
V. [These two lines are not translateable!]
.........................................................................
.......................................................................
'neath the Kuruntham's flow'ry shade didst rest. BID THOU IN GRACE THY SERVANT'S FEARS BEGONE! (20) [462] G.U. Pope
5. O lord, on your shining chest you embrace
|
463. துடிகொள்நே ரிடையாள் சுரிகுழல் மடந்தை துப்பனே தூயாய்
தூயவெண்ணீறு துதைந்தெழு துளங்கொளி வயிரத் தொப்பனே உன்னை உள்குவார் மனத்தின் உறுசுவை துளிக்கும் ஆரமுதே செப்பமா மறைசேர் திருப்பெருந்துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அப்பனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 24 |
VI. O Happy One and Pure! Thou like to gem
whose radiant beams 'mid pure white ashes
shine!
sweetness intense. Thou rare Ambrosia, Who
'neath the Kurunthanm's flow'ry shade didst rest. BID THOU IN GRACE THY SERVANT'S FEARS BEGONE! (24) G.U. Pope
6. O pure lord red as coral, shining diamond,
|
464. மெய்யனே விகிர்தா
மேருவே வில்லா மேலவர் புரங்கள்
மூன்றெரித்த கையனே காலாற் காலனைத் காய்ந்த கடுந்தழற் பிழம்பன்ன மேனிச் செய்யனே செல்வத் திருப்பெருந்துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் ஐயனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 28 |
VII.Thou True One changing oft Thy
form; Meru Thy bow,
Thy foemen's cities three Thy HAND consumed!
Whose FORM was as a fiery column seen!
'neath the Kuruntham's flow'ry shade didst rest. BID THOU IN GRACE THY SERVANT'S FEARS BEGONE! (28) |
465. முத்தனே முதல்வா முக்கணா முனிவா
மொட்டறா மலர்பறித் திறைஞ்சிப் பத்தியாய் நினைந்து பரவுவார் தமக்குப் பரகதி கொடுத்தருள் செய்யுஞ் சித்தனே செல்வத் திருப்பெருந்துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அத்தனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 32 |
VIII. The Free, the First, the Triple-eyed,
the Sage,-
Thou giv'st the heavenly goal to those,
devoutly pondering praise; consummate One,
'neath the Kuruntham's flow'ry shade didst rest. BID THOU IN GRACE THY SERVANT'S FEARS BEGONE! (32) |
466. மருளனேன் மனத்தை மயக்கற நோக்கி மறுமையோ டிம்மையுங் கெடுத்த பொருளணே புனிதா பொங்குவா ளரவங் கங்கைநீர் தங்குசெஞ் சடையாய் தெருளுநான் மறைசேர் திருப்பெருந்துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அருளனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 36 |
IX. Regarding me distraught, Thou bad'st confusion cease,
destroying thought of this world and the next,
the swelling lustrous snake and Ganga bide.
'neath the Kuruntham's flow'ry shade didst rest. BID THOU IN GRACE THY SERVANT'S FEARS BEGONE! (36) |
467. திருந்துவார் பொழில்சூழ் திருப்பெருந்துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே
வியசீர் இருந்தவா றெண்ணி ஏசறா நினைந்திட் டென்னுடை யெம்பிரான் என்றென் றருந்தவா நினைந்தே ஆதரித் தழைத்தால் அலைகடல் அதனுளே நின்று பொருந்தவா கயிலை புகுநெறி இதுகாண் போதராய் என்றளு ளாயே. 40 |
X. In Perun-turrai girt with ordered stately groves,
'neath the Kuruntham's flow'ry shade,
and as my mighty Lord Thee oft invoke
struggling amid the billowy sea,
the silver hill, and BID ME COME! (40) |